asosyal olmak

asosyal: (zıttı olan kelimeyi kullanmak gerekirse) sosyal olmama durumudur. tdk'ya göre: 1. sıfat sosyal olmayan 2. toplum bilimi genel kabul görmüş kuralların dışında hareket eden. kökeni fransızcadır. ... ben de genel kabul görmüş kuralların dışında hareket ediyorum ve bu yüzden asosyalim.

asosyal olmak ne demek bilmezken, şimdilerde evden çıkmaz gün yüzü gormez oldum. iyi bir şey mi kotu bir şey mi çözemiyorum. yarin bir tiyatroya gideyim de kendime geleyim diye bekliyorum.

cıvık cıvık sosyal olmaktansa böylesi daha iyi

kaliteli yanlızlığımız var yav diye avuturlar kendini

kardeşim bence asosyal olmak bi tercihtir.bu dünya da o kadar yapmacık insanlar var ki asosyal insanlarda bunları görüp hoşlanmıyorlar haliyle kendi içlerinde yaşıyorlar

lise2 den beri asosyalim diyebilirim. mahalle arkadaşlarım it kopuk olma yolunda ilerlediler, yol göstermeye çalıştım. gerektiğinde ders anlattım. ama nafile. sevmediğim ortamların adamı oldular. mesafe koymak zorunda kaldım. ama onlar hala benim kardeşlerim. lisedeki arkadaşımsılar. evet arkadaşımsı. sınıf arkadaşı bile olamayacak kadar yapmacık insanlar. şimdiden menfaat peşinde koşan siktir boktan insanlar. bunlar arasından elediğim 3-5 kişi 2 yıl boyunca benim arkadaşım,dostum oldu. lise sonda temel liseye geçti hepsi. whatsappdan falan konuştuk bir süre. ama hep benim itelememle oldu. ben sormazsam soran yok. bir mesafede onlara koydum. lise 4 işte bu sene. gerçekten kral arkadaşlar edindim. benim mutluluğumla sevinebilen insanlar. ygsde kendi sonucu kötü olmasına rağmen benimki iyi diye sarılıp gülebildiğim insanlar. okul kapandı ama biz 3-5 olmadı haftada bir parka oturup sohbet ediyoruz. tek arkadaşım onlar şuan. birde eğlendiğim ortam asosyal sözlüğümüz. film izleyecektim saat 1de şuan 1.30 olmuş. ortam şekil :))

çok klasik olacak belki ama adaletin, eşitliğin, sevginin, saygının, hoşgörünün ve birçok değerin kalmadığı o boş kalabalıklarda zaman geçirip yer edinemediğini gördükten sonra insan benliğini yaşayabilmek ve kendi doğrularını yaşatabilmek adına kendine sığınıyor ve bunun adı asosyal olmak oluyorsa eğer iyi ki asosyalim

günümüzde sosyallikle ters orantılı. sosyallikten kasıt dağ, bağır gezip dünyadan bihaber olmaksa tüm gün pc başında ya da elde telefon oturup sürekli okuyup, dinleyip, izlemek daha üstün. en büyük sıkıntısı şu; beden sağlığı yalan oluyor.

asosyal değilim. çok konuşurum. bazen kendi kendime bile konuşurum

en son ne zaman sinemaya gittiğini hatırlayamamak.

kendine zarar vermek, evinden dahi dışarı çıkmamak mümkün mertebe az insanla konuşma durumudur. bazen tehlikeli bazen güzeldir. ruhsal bir bozukluk ile kalıcı olabilir veya geçici bir durum yüzünden oluşmuş geçici bir durumda olabilir. birinden örnek vermek istersek; evden çıkmıyor, insanlarla olduğunca az konuşuyor hatta evinde yaşayan insanlar sigara yemek ihtiyacını karşılamak için malzemesini alıyor. kendi için gelişim bile göstermiyor. boşluğa düşmüş durumda. çıkarsa karına çıkmazsa zararına. kısacası asosyal olmak çoğunlukla zararlı bir eylem. not: sözlük adı asosyal olabilir. bu durumu değiştirmez.

odamdan o kadar çok çıkmıyorum ki az önce kuzenimin bize geldiğini, köpeğimizi severken attığı resim sayesinde öğrendim. asosyallik buysa eğer alırım bir ödül.

mesela bugün kredim yattı. çekmedim bile. çeksem de yapacağım şey bi kısmıyla illegal bahse girmek. asosyallik budur.

yarın evde mevlid okutulacakken annenin evde istememesi ve bütün gün ne yapabileceğine dair en ufak fikrin olmamasıdır. hayır sanki kuran'ı ellerinden alıp yırtacağım amk.

çok güzel olay. sabahtan beri football manager oynayıp kitap okudum. paso kahve içtim. tüm bunları bedavaya yaptım bir de. sosyal olmak enayilik bak bu çok net.

üniversitenin boktan bi şehirde olmasından dolayı yaşanan durum

sözlük sayesinde sözlükte sosyal, dışarıdan asosyal görünüyorum

etrafımdaki kişileri kendimden uzaklaştırıyormuş gibi hissediyorum.zaten sınıftan birak arkadaş olmayı daha tanıdığım kimse yok.böyle böyle asosyal olup çıkıcam

ben neden bu kadar asosyalim lan. dibine kadar asosyalim. benden çok iyi asosyal olurmuş. olmuş da zaten.

çok da sosyal biriyim. kolay arkadaşlıklar kurup gönüllerini alabilirim. bu sözlüğe neden geldiğimin sebebi belli

Korona döneminde asosyal olmuşum. Dün arkadaşlarım mahallenin ilerisindeki parkta buluşup oturalım dediğinde bahane arayıp evden çıkmak istemeyince fark ettim. İstiyorum ki artık hiç yataktan çıkmayayım. Hep yorgunum, hep dinlenmeye ihtiyacım var. Dışarı çıkmak çok zor geliyor. Giyinesim gelmiyor. Üç adım atsam çok yoruluyorum. Hemen eve dönüp yatağıma yatıp yorganı kafama çekip yatmak dizi izlemek istiyorum.

Depresyona girmek ile ortak bir özelliğe sahip: Pek çok kişi böyle olduğunu sanıyor. Hayır arkadaşlar; depresyona girmek ve asosyal olmak sandığınız kadar kolay değil. Dışarıda ilginizi çeken bir şey olmaması, insanlarla iletişim kurmak istememeniz sizi asosyal yapmaz. Çünkü dışarıya çıkmak için nedeniniz yoktur, canınız insan görmek istemiyordur. Asosyaller buna mecbur kalınca "Allah ben napıcam şimdi" deyip gerilirler. Siz en fazla içedönük (bkz: introvert) olabilirsiniz. "Farkı ne?" diye soracak olursanız; asosyallik sorun, içedönüklük özelliktir.

Ben çok seviyorum asosyal olmayı eğer yaptığım şey asosyallikse.. Bir tane yakın arkadaşım var, insan kalabalığı sevmiyorum, kalabalık olan her şey verimsizleşiyor. Kaçımız kendiyle yalnız kalacak kadar cesaretli? Kaçımız gerçekten yalnız kalmama korkusu olmadan bir insanla birlikte? Bu soruları kaçımız soruyor ve cevaplayabiliyoruz? Birçoğumuz yaşamıyor sadece gün bitiriyor. Asosyallik kötü bir şey değil kıymetini bilecek birkaç insan var ve sen yeteri kadar doyum alıp kendine dönüyorsan sık sık, asıl sosyallik bu bence. İnsan önce kendine yetebilmeyi öğrenmeli. Kendini dinlemeli neyi istediğini bilmeli, iki kitap okumalı, bir yerleri keşfetmeli.. İlla sosyal olayım birileri olsunla olmuyor. İçi boş bir şey doldurulmadıkça bir yere ait olmaz en küçük rüzgarla savrulup durur. Buna sosyallik de denmez :)

masrafsızdır bir kere. bi sosyal olalım, arkadaşlarla bi kafeye gidip kahve çorba içelim dedik rahat 250 lira gitti. (bkz: lanet olsun bu hayat)

Bana sürekli sorulan iki soru var; 1)Neden bu kadar sessiz ve sakinsin? 2)Neden bu kadar asosyalsin? Birinci sorunun cevabı, kafamdakilere cevap vermekten çevreye sıra gelmiyor ki bir susmuyorlar Allah'ın cezaları. Bütün savaş içeride olduğu için dışarıya enerjim kalmıyor. İkinci sorunun cevabı ise sözlüğün hakkını vermek ehehehhe şaka şaka. Çünkü enerjim sadece yaşamaya çalışmaya yetiyor.

Olmaktan mutlu olduğum durum. Asosyalliği bile isteye seçiyorum. Son zamanlarda bir şey fark ettim. Ne zaman birileriyle dışarı çıksam eve döndüğümde gittiğim andakinden daha mutsuz oluyorum. Çevremdekilerin hayatlarını görmek beni kendimi onlarla kıyaslamaya itiyor. Kıyaslayınca illa eksik yanlarım çıkıyor. Eve dönüş yolunda hep düşünür buluyorum kendimi. Ev ahalisi de fark ediyor daha kötü döndüğümü. Ama ordaki halimi görseniz, nasıl neşeli kahkahalı bir haldeyim. Herhalde beynim bir yerlere not ediyor ben gülerken, sonradan üzülmem gereken şeyleri. Her seferinde başka bir konu buluyorum hayatımın kötü yerlerinden. Bugünkü konu burada çok da dert diye açılacak bir konu değil belki ama yine de benim çok büyük bir eksikliğim. Ben bu eksiğin farkındayım. Yıllardır var ve ben yaş aldıkça bu eksiklik daha da göze batar oldu. Sanırım eksikliğim hayatımda olmasını istediğim ama olmayan şeylerin de bir nebze sebebi. İşte aynen böyle çıkarımlar yapmaya yönlendiriyor beni sosyalleşmek. En mutlu halim kimseyi görmemiş halim. Sadece kendim varken. En güzeli evde durmak.

Ya ben iki gün üst üste insan içine çıksam resmen pestilim çıkıyor. Sorsan bir iş mi yaptım, hayır ama aşırı yoruluyorum. Bir buluşma ayarlanınca o gün geliyor buluşuyoruz ve ben eve dönerken omuzumdan yük kalkmış gibi hissediyorum, sanki sorumluluğumu yerine getirmişim gibi bir rahatlık hissediyorum. Böyle hissetmek de canımı sıkıyor çünkü bunlar benim sevdiğim insanlar, neden böyle hissediyorum bilmiyorum.

Hiç alakasız konulardan insanın bazen kendinde hissettiği. Mesela bugün internet pakedinden konuşuyorlardı. İşte onunki 28 gb'mış, diğerininki 30 gb'mış. Birbirlerine diyorlar ki sana nasıl yetiyor bana hiç yetmiyor. Ben de dinliyorum bir yandan düşünüyorum. Benim internet paketim 6 GB. Onu bile bitirmiyorum. Yıllardır da arkadaşlarım hep çok yüksek GB alırlardı benimi en düşükte yeterdi. Evden okula okuldan eve, evden işe işten eve olduğum için mi asosyal olduğum için mi internetsiz yaşıyorum acaba dedim içimden. Ya da bu insanlar çok mu şey izliyor telefondan? Ne bileyim. Bu dışarı çıkma çıkamama mevzusu beni çok rahatsız ediyor. Acilen psikolojik destek almak istiyorum ama dışarı çıkmadığım için de psikoloğa gidemiyorum.

Asosyal olamamak...

Ben normalde sosyal birisiydim. Kpss süreci beni insanlardan soyutladi soyutladi duvara atti resmen ahshs Oraya gitmiyim ders çalışayım, bunu aramiyim çok vaktim gider diye diye iletişimsizlikten asosyale dönüştüm. Varsa çevrenizde bir kpsszede onlari sevin, başlarını okşayın arada ahhaha

“Hepinizden nefret ediyorum ama tek başımayken canım sıkılıyor” diye Yıldız abla özetlemişti. Çalışırken milyon tane insanla muhatap olmak zorunda kaldığım için 2 hafta evden dışarı çıkmadan takılabiliyorum. 2 haftanın sonunda da zorla dışarı çıkarılıyorum genelde. Ama bazen canım çok sıkılıyor niye kimse beni aramıyor bir yere davet etmiyor diye. Etseler muhtemelen bahane uydurup gitmeyeceğim ama onlar etsin.